(ေမာင္ေမာင္၀မ္း)
nov 12,2010
"က်ေနာ္တို႔တေတြ “ည” ဆိုတဲ့ ကာလတစ္ခုကို အခ်ိန္အားျဖင့္ အဓိပၸါယ္အားျဖင့္ လိုသလို ဆြဲယူလို႔ မရႏိုင္ေတာ့ဘူးလား။ ည ဟာ ေန ့ရဲ့ ေရွ႕ေတာ္ေျပး ၊ ေလေျပေလညွင္းကေလးေကာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။ ည ဟာ အႏႈတ္လကၡဏာ မဟုတ္ဘဲ အေပါင္းလကၡဏာရဲ့ မိခင္ အျဖစ္ က်ေနာ္တို႔ ေျပာင္းယူလို႔ မရႏိုင္ေတာ့ဘူးလား။" ( ကဗ်ာဆရာ-ၿငိမ္းေ၀ )
အမိၿမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ဒီမုိကေရစီနဲ႔လူ႕အခြင္႔ေရး ရရွိေရး- အမ်ိဳးသားလြတ္ေၿမာက္မႈ႔တုိက္ပြဲဟာ သိပ္ႀကမ္းတမ္းလွပါတယ္။ ခက္ခဲနက္နဲလွပါတယ္။ အေမွာင္ထုအားႀကီး လြန္းလွပါတယ္။ ေပးဆပ္မႈေတြလည္း မ်ားလြန္းလွပါတယ္။
အဖုိးတန္ေသာအရာမွန္သမွ် ခက္ခက္ခဲခဲလုပ္ယူမွ ရတတ္တယ္....ဆုိတဲ႔ ဥပေဒသကလည္း ရွိေနတယ္မဟုတ္လား။ အေမွာင္ဆုံးေသာ သန္းေခါင္ဟာ အရုဏ္ဦးဖုိ႔အတြက္ နိမိတ္လကၡဏာရပ္ေတြမ်ား ၿဖစ္လာေလလိမ္႔မလား။
ဒီလုိနဲ႔...တေန႔ က်ေနာ္အိမ္ကုိ ၿပန္အေရာက္ၿပီး မႀကာခင္မွာပဲ အိမ္ေရွ႕ကုိ ေထာက္လွမ္းေရးက ကားတစီးထုိးဆုိက္လာတယ္။ကားေပၚကေန လူ ၃ဦးဆင္းလာၿပီး အိမ္ထဲကုိ၀င္လာတယ္။ က်ေနာ္က သိလုိက္ပါတယ္ ။ သူတုိ႔ဘယ္သူေတြလဲ ဆုိတာ ။
က်ေနာ္က အိမ္ေရွ႕ဧည္႔ခန္းမွာ လူမႈ႕၀တၱရားအရ ဧည္႔ခံလုိက္ေတာ႔ သူတုိ႔ထဲက တေယာက္က မိတ္ဆက္ေပးတယ္၊ တေယာက္က ဗုိလ္ႀကီးအဆင္႔ရွိသူ၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ ဒုတပ္ႀကပ္တေယာက္ ၊ က်ေနာ္႔ကုိ မိတ္ဆက္ေပးေနသူက က်ေနာ္ေနထုိင္ရာအရပ္မွာ တာ၀န္က်ေနတဲ႔ နယ္ေၿမခံ ေထာက္လွမ္းေရးတပ္ႀကပ္ႀကီး။ က်ေနာ္နည္းနည္းေတာ႔ သေဘာေပါက္လုိက္တယ္ ။ ဒါလာဖမ္းတာေတာ႔ မၿဖစ္နုိင္ေသးဘူး... ဆုိၿပီး (ဘာရယ္လုိ႔ေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး။ ခန္႔မွန္းႀကည္႔မိတာပါ။) အႀကီးဆုံးအဆင္႔ၿဖစ္တဲ႔ ဗုိလ္ႀကီးဆုိသူက စ ေၿပာလာတယ္--------။
“မနက္ျဖန္မွာ ကၽေနာ္တုိ႔ လူႀကီးက ခင္ဗ်ားတုိ႔ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေတြ႔ခ်င္တယ္ဆုိၿပီး.... အေႀကာင္းႀကားလာလုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ခင္ဗ်ားဆီ လာခဲ႔တာပါ”။ ေၿပာေၿပာဆုိဆုိနဲ႔ သူ႔ရဲ႕လက္ကုိ ကမ္းေပးေတာ႔ က်ေနာ္လည္း လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ရင္း ကေန........
“ ဘယ္သူလဲ.. ခင္ဗ်ားတုိ႔လူႀကီးဆုိတာ ဘယ္သူလဲ” ဆုိေတာ႔......
“ အဲဒါေတာ႔ က်ေနာ္လည္းမသိဘူး.. က်ေနာ္တုိ႔တပ္မႈး (ေထာက္လွမ္းေရး ၁၆-ေတာင္ဥကၠလာပ ) ကေန လႊတ္ၿပီး အေႀကာင္းႀကားခုိင္းလုိက္လုိ႔ လာေၿပာတာပါ”
“ ဒါဆုိ .. ခင္ဗ်ားတုိ႔ေထာက္လွမ္းေရးတပ္မႈးေတာ႔ မဟုတ္ႏုိင္ဘူး ”
“ သူေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး … လူႀကီးတေယာက္ေတာ႔ လူႀကီးတေယာက္ပဲ”
က်ေနာ္သေဘာေပါက္လုိက္ၿပီ၊လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၂ ရက္က နအဖဆီ အေႀကာင္းႀကားစာကုိ က်ေနာ္တုိ႔တေတြ အန္တီအိမ္ထဲမွာ လုံၿခဳံေရးတာ၀န္ယူထားတဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးေတြကေန တဆင္႔ပုိ႔ခုိင္းလုိက္တာ အဲဒီကိစၥပဲ ၿဖစ္ႏုိင္ေလာက္မယ္။ စိတ္ထဲမွာ ေကာက္ခ်က္ခ်ေနရင္းက…
“ အဲဒါ… ခင္ဗ်ားတုိ႔ေက်ာင္းသားေတြ စုစုေပါင္း ၅ ေယာက္ကေန ၁၀ေယာက္ထက္ မပုိဘဲေတြ႔ခ်င္တယ္တဲ႔.. ၿဖစ္ႏုိင္..မၿဖစ္ႏုိင္ က်ေနာ့္ကုိ အခုအေႀကာင္းၿပန္လုိ႔ရႏုိင္မလား”
မုိးကအေတာ္ကုိ ခ်ဳပ္ေနၿပီ၊ စီစဥ္ဖိုု႕ဆုိတာ ဘယ္လုိမွ မၿဖစ္ႏုိင္။ ေတြ႔ရမွာက မနက္ၿဖန္ဆုိေတာ႔ သိပ္ေတာ႔လြယ္လိမ္႔မယ္လုိ႔ က်ေနာ္မထင္မိ..။ “ မနက္ၿဖန္ေတြ႔ရမယ္ဆုိတာေတာ႔.. သိပ္လြယ္မယ္ မထင္ဘူးဗ်.. ။က်ေနာ္က်န္တဲ႔သူေတြကုိ လုိက္ အေႀကာင္းႀကားရဦးမွာ”
“ဒါဆို ဘယ္ေန႔ေလာက္ ၿဖစ္ႏုိင္မလဲ…သိပ္ေတာ႔ မခြာနဲ႔ေပါ႔ဗ်ာ”
က်ေနာ္စဥ္းစားႀကည္႔မိတယ္။ဒီကိစၥကုိ ေပါ႔ေပါ႔လုပ္လုိ႔မၿဖစ္၊ က်ေနာ္ လူႀကီးေတြနဲ႔တုိင္ပင္မွၿဖစ္မည္။သို္႔မဟုတ္ဘူး ဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔သမုိင္းကုိ ထိခုိက္ႏုိင္သည္႔အရာ ၿဖစ္ေနရင္ ဘယ္လုိ လုပ္မလဲ၊ သူတုိ႔နဲ႔ဆက္ဆံရတာ နည္းနည္းေတာ႔ လန္႔သည္။အဖမ္းခံရမွာကုိ လန္႔တာေတာ႔မဟုတ္ပါ၊ က်ေနာ္တုိ႔ သမုိင္းပုတ္ေၿမာင္းထဲ ထုိးက်သြားမွာကုိ စုိးရိမ္မိသည္။ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ လုပ္တတ္သည္႔ အက်င္႔ဆုိးေတြကုိ ေတြ႔ႀကံဳဖူးသူတေယာက္အေနၿဖင္႔ လြယ္လြယ္နဲ႔မဆုံးၿဖတ္ရဲ…….။
“ က်ေနာ္ အဆုံးၿဖတ္ေပးလုိ႔ မရနုိင္ဘူးဗ်…..။ တုိင္ပင္ရဦးမယ္..။ ဒါေတာ႔ခြင္႔ၿပဳပါ ”
ေထာက္လွမ္းေရးအရာရွိ နည္းနည္းေတာ႔ စိတ္ရႈတ္သြားဟန္ရွိတယ္..။ ၿပီးမွ သူက..
“ ေနဦး.. က်ေနာ္ လူႀကီးဆီ လွမ္းသတင္းပုိ႔ ေမးႀကည္႔ဦးမယ္ ” ဆုိၿပီး က်ေနာ္႔ တုိ႔အိမ္ထဲကေန ကားရပ္ထားတဲ႔ေနရာကုိ ထြက္သြားၿပီးဖုန္းတလုံးနဲ႔ အဆက္သြယ္သြားလုပ္ေနတာကုိ ၿပတင္းေပါက္ကေန လွမ္းၿမင္ေနရတယ္။ နည္းနည္းေတာ႔ႀကာတယ္ ။ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္။ အိမ္ထဲက်န္ရစ္ခဲ႔တဲ႔ သူေတြကေတာ႔ ဖြင္႔ထားတဲ႔ တီဗြီ ကုိ ႀကည္႔ရင္း ေစာင္႔ေနႀကတယ္။ေနာက္ၿပန္၀င္လာၿပီး…….
“ သဘက္ခါေလာက္ေတာ႔ၿဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးပါ....တဲ႔” “ က်ေနာ္ႀကိဳးစားႀကည္႔ပါ႔မယ္…။ ဒါေပမယ့္ အာမ ေတာ႔ မခံရဲဘူး ..။ ေတြ႔မယ္ ..မေတြ႔ဘူး..ဆုိတာ။ က်ေနာ္တုိ႔ တုိင္ပင္ခ်င္ပါေသးတယ္ ..။ တကယ္လုိ႔ အေႀကာင္းၿပန္ႀကားမယ္ဆုိရင္.. ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ ”
“ ဟုတ္ၿပီေလ ....က်ေနာ္တုိ႔ ခင္ဗ်ားဆီကုိ လာဆက္သြယ္ပါ႔မယ္ .. ။က်ေနာ္တုိ႔ဆီကုိ အၿမန္ဆုံးအေႀကာင္းၿပန္ေပးပါ ”
ေၿပာေၿပာဆုိဆုိနဲ႔ အရာရွိလုပ္သူက ထၿပီး က်ေနာ္အပါ၀င္ အိမ္မွာရွိေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမိသားစုမ်ားကုိ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္သြားေတာ႔တယ္။ က်ေနာ္က သူငယ္ခ်င္းလုပ္သူနဲ႔ မိသားစုကို မွာထားရတယ္။ တကယ္လုိ႔ သူတုိ႔ ဒီကုိလာၿပီး ေဆြးေႏြးတာတုိ႔ ......စကားေၿပာတာတုိ႔ကုိ မွတ္ထားေပးဖို ့၊ အဲသလုိမဟုတ္ရင္ သူတုိ႔က ၿပင္ပမွာ မဟုတ္မဟတ္ေတြ ေၿပာဆုိလာရင္ အခက္ႀကဳံမွာ ေႀကာက္ရလုိ႔ သက္ေသထူထားတာပါ။
ဒီလုိနဲ႔ ေနာက္ရက္မွာပဲ က်ေနာ္တုိ႔ေက်ာင္းသားမ်ားနဲ႔ဆုံေတြ႔ၿပီး နအဖ ေထာက္လွမ္းေရးအရာရွိရဲ႕ကမ္းလွမ္းခ်က္ကုိ တင္ၿပတုိင္ပင္ ေဆြးေႏြးႀကတယ္။ အားလုံးကေတာ႔ သြားေရာက္ေတြ႔ဆုံဖို ့ကုိ သေဘာတူခဲ႔ႀကၿပီး ၊ ဆက္လက္ၿပီးေတာ႔ အန္တီစုအပါ၀င္ လူႀကီးေတြနဲ႔ဆက္လက္တုိင္ပင္ဖို ့ကုိပါ စီစဥ္ခဲ႔ႀကတယ္။ အန္တီစုအပါ၀င္ NLD က လူႀကီးေတြနဲ႔ေတြ႔ဆုံေတာ႔ အားလုံးက သြားေရာက္ေတြ႔ဆုံဖို ့ကုိ အားေပးခဲ႔တယ္။ အန္တီစုကေတာ႔-----
“ အန္တီတုိ႔ေတာင္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးဖို ့အၿမဲေတာင္းဆုိေနတာပဲ …။ အခုလုိ သားတုိ႔ကုိ ေတြ႔ဖို႕ ့ကမ္းလွမ္းခ်က္အတြက္ သြားသင္႔ပါတယ္…။ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အက်ိဳးအေႀကာင္း သိရတာေပါ႔ ”
က်ေနာ္ ညေနဘက္ ေနေတာ္ေတာ္ေစာင္းလုိ႔ အိမ္ၿပန္သြားေတာ႔ နယ္ေၿမခံေထာက္လွမ္းေရးတပ္ႀကပ္ႀကီးက အိမ္မွာ အဆင္သင္႔ေစာင္႔ေနတယ္..။ က်ေနာ္က အက်ိဳးအေႀကာင္းကုိ ရွင္းၿပၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ေက်ာင္းသားမ်ား လာေခၚဖို ့ကုိပါ စီစဥ္ခုိင္းေတာ႔ သူက ..” အားလုံးစီစဥ္ေပးမယ့္အေႀကာင္း” ေၿပာၿပီးၿပန္သြားခဲ႔တယ္။
က်ေနာ္႔ရဲ႕စိတ္ထဲမေတာ႔ မယုံရဲယုံရဲ နဲ႔ အေကာင္းဘက္ၿဖစ္ပါေစလုိ႔ပဲ ေမွ်ာ္လင္႔ရင္း ..။ ေနာက္တေန႔မွာေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ သတ္မွတ္ထားတဲ႔ေနရာမွာ သူတုိ႔ ကားႏွစ္စီးနဲ႔လာႀကိဳတယ္။ တစီးက က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ေခၚသြားတဲ႔ကားၿဖစ္ၿပီး ေနာက္တစီးကေတာ႔ ေထာက္လွမ္းေရးအမွတ္ ( ၁၆ ) က တပ္မႈးစီးလာတဲ႔ကား။ သူက က်ေနာ္တုိ႔ကားရဲ႕ေရွ႕ဘက္ကေန ေမာင္းရင္း.. သြားေနတာကေတာ႔ ၿမိဳ႕ထဲဘက္ပဲ..။ ဘယ္ကုိသြားေနတာလဲဆုိတာ က်ေနာ္တုိ႔လည္း တိတိက်က် မသိဘူး..။ေနာက္ေတာ႔မွ.. ၀န္ႀကီးမ်ားရုံးထဲကုိ ထုိး၀င္သြားတယ္။ အဲဒီ၀န္းထဲေရာက္ေတာ႔ ေထာက္လွမ္းေရး ဘာရုံးလည္း မသိဘူး ။ နည္းနည္းေတာ႔ အေဆာက္အဦကႀကီးတယ္.. ။ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ကားေပၚက ဆင္းခုိင္းၿပီး.. ”ပါလာတဲ႔အိတ္ေတြ၊ စာအုပ္ေတြကုိ အၿပင္မွာ ထားခဲ႔ဖုိ႔ ” ေၿပာတယ္။ ေနာက္ အစည္းေ၀းခန္းမလုိ (အခန္းကုိ ေလးေထာင္႔စားပြဲ ပုံစံ ပတ္လည္ခင္းထား)ေနရာကုိ ေရာက္ေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ထုိင္ခုိင္းလုိက္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ စားပြဲရဲ႕တဘက္မွာ တန္းစီၿပီး ထားတယ္။ၿပီးေတာ႔ ေထာက္လွမ္းေရး ဗုိလ္ႀကီးလုပ္သူက က်ေနာ္တုိ႔ထဲက ပါလာတဲ႔သူေတြရဲ႕ နာမည္ကုိ တေယာက္ခ်င္းစီ လုိက္ေမးၿပီး... သူ႕ရဲ႕မွတ္စုစာအုပ္ေလးထဲမွာ ေရးမွတ္တယ္..။
သိပ္မႀကာခင္မွာပဲ .. အရပ္၀တ္ အရပ္စား လူ ၅ ေယာက္ေလာက္ ၀င္လာၿပီး အေအးပုလင္းေတြနဲ႔၊ ကိတ္မုန္႔ေတြ သယ္လာၿပီး.. က်ေနာ္တုိ႔ကုိ တည္ခင္းေကၽြးေမြး.. သူတုိ႔ အားလုံးကလည္း က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ၿပဳံးၿပဳံးရႊင္ရႊင္နဲ႔ ဆက္ဆံေနေလေတာ႔.. က်ေနာ္႔စိတ္ထဲမွာ ” အေၿခအေနကေတာ႔ သိပ္မဆုိးဘူး ” လုိ႔ေကာက္ခ်က္ခ်မိတယ္..။ က်ေနာ္က ေဘးနားမွာရွိတဲ႔ ေက်ာင္းသား ခင္ေမာင္သိန္း ( NLD-ကုိကိုးကြ်န္း လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ ဦးလွသန္း သား ) ကုိ တုိးတုိးေလး ကပ္ေၿပာတယ္…။
“ ေဟ႔ေကာင္ ...အကုန္စားကြ…။ ေထာက္လွမ္းေရးက ဒီလုိေကၽြးတာ စားရခဲတယ္” ဆုိေတာ႔ -ေဘးတဘက္က ေက်ာင္းသူတဦးက လက္ညႈိးေလးကုိ ပါးစပ္နားမွာကပ္ၿပီး……
”ရႈး..တုိးတုိး.. အခန္းထဲမွာ အသံဖမ္းစက္ေတြ တပ္ထားရင္တပ္ထားမွာ ။ သိပ္စကားမေၿပာနဲ႔ေတာ႔ ” ဆုိေတာ႔မွ က်ေနာ္တုိ႔လည္း ခ်ေကြ်းတာေတြကို စားေနခ်ိန္မွာပဲ.. ကင္မရာေတြ ကုိင္လာတဲ႔လူတခ်ိဳ႕ အခန္းထဲ ၀င္လာတယ္..။
က်ေနာ္တုိ႔စားေသာက္ေနတဲ႔ပုံေတြကုိ..တဖ်န္းဖ်န္းနဲ႔ ဓါတ္ပုံရုိက္ယူေတာ႔တာပဲ..။ဘာေတြလုပ္ႀကမွန္းေတာ႔ မသိေသးဘူး။ ဓါတ္ပုံရုိက္သူေတြ ထြက္သြားၿပီး ခဏေလးအႀကာမွာပဲ အခန္းထဲကုိ ယူနီေဖာင္းနဲ႔လူႀကီးလုိ႔ေၿပာတဲ႔သူ ၀င္လာတယ္။ ေထာက္လွမ္းေရးတပ္မႈးရယ္၊ ဗုိလ္ႀကီးရယ္က ထ အေလးၿပဳ ေနခ်ိန္မွာ.... က်ေနာ္အကဲခပ္လုိက္ေတာ႔.. အဆင္႔က ဗုိလ္မႈးႀကီးအဆင္႔ ။ က်ေနာ္က လူပုဂၢိဳလ္ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိဘူး ။ သူက စားပြဲထိပ္ တည္႔တည္႔မွာ ေနရာယူအၿပီး ေထာက္လွမ္းေရးက ဗုိလ္ႀကီးက က်ေနာ္တုိ႔တေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕နာမည္ကုိေခၚၿပီး အဲဒီ ဗုိလ္မႈးႀကီးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးတယ္။
ဗုိလ္မွူးႀကီး သန္းထြန္း (ပုံ)
က်ေနာ္တုိ႔ကုိ မိတ္ဆက္ေပးၿပီးမွ.. သူကပဲ..” ဒါကေတာ႔ ဗုိလ္မႈးႀကီးသန္းထြန္း ပါ ” ဆုိေတာ႔မွ က်ေနာ္လည္း သိေတာ႔တယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ရဲ႕လက္ရုံး (သူ ့ရာထူး တိတိက်က်ေတာ႔ က်ေနာ္လည္း မသိဘူး).. ၿပီးေတာ႔ သူ႔ရဲ႕ရင္ဘတ္မွာလည္း အမ်ိဳးသားညီလာခံကုိယ္စားလွယ္ဆုိတာႀကီးလည္း တပ္လာေသးတယ္ဗ်။ သေဘာကေတာ႔ ၀တ္စုံၿပည္႔၊တာ၀န္ၿပည္႔သေဘာ။ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးကုိ တခ်က္ေ၀ွ႔ႀကည္႔ၿပီး..ၿပဳံးၿပတယ္..။ ၿပီးမွ သူ႔ေရွ႔မွာတင္ထားတဲ႔ ယူလာတဲ႔ မွတ္စုစာအုပ္ေလးကုိဖြင္႔ရင္း………
“ က်ေနာ္ ဖတ္ၿပတာေလး ေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္ေပးပါေနာ္ ” ဆုိၿပီး......
” မႀကာေသးမွီက ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႕ကမ္းလွမ္းဖိတ္ေခၚခ်က္ကုိ သိရွိရတဲ႔အေႀကာင္း..၊ အဆုိပါ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကုိ လက္ခံရန္မွာ အခ်ိန္ကာလအားၿဖင္႔ ေစာေနေသးေႀကာင္း..၊ အေၿခေနတရပ္ကုိေစာင္႔ႀကည္႔ရန္လုိေနေသးေႀကာင္း ...” စသၿဖင္႔စာအုပ္ေလးကုိ ႀကည္႔ၿပီးဖတ္ၿပပါတယ္။
“ က်ေနာ္ ေၿပာတာရွင္းရဲ႕လား မသိဘူး ” ဆုိေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးက ”ရွင္းတဲ႔အေႀကာင္း”ၿပန္ေၿပာလုိက္တယ္။ စိတ္ထဲမေတာ႔ ”ဒါေလးဖတ္ၿပတာမ်ား စာအုပ္ဖြင္႔ဖတ္လုပ္ေနရေသးတယ္၊ဒီအတုိင္း ပါးစပ္က ေၿပာလည္း ရေနရဲ႔သားနဲ႔။”လို ့ေျပာမိတယ္။
ၿပီးမွ ဗုိလ္မႈးႀကီးသန္းထြန္းက က်ေနာ္တုိ႔ကုိ .. “ဘာမ်ားေၿပာခ်င္ေသးလဲ”ဆုိေတာ႔.. က်ေနာ္တုိ႔လည္း တေယာက္ခ်င္းစီ ေၿပာေတာ႔တာပဲ…။
က်ေနာ္တုိ႔လုပ္ေဆာင္ေနတဲ႔ အမ်ိဳးသားၿပန္လည္သင္႔ၿမတ္ေရးလမ္းစဥ္ကုိ က်ေနာ္ကရွင္းၿပတယ္.. ။ က်ေနာ္တုိ႔ထဲက ေက်ာင္းသူ ခင္ေလးငယ္နဲ႔ ေအးေအးခုိင္ တုိ႔ကလည္း အန္တီစုရဲ႕ ယေန႔ရပ္တည္ခ်က္၊ သေဘာထားေတြကုိ ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္းခ်ၿပႀကတယ္။ သူကေတာ႔ သိပ္ၿပန္မေၿပာပါဘူး၊ နားပဲေထာင္ေနတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ဗုိလ္မႈးႀကီးသန္းထြန္းနဲ႔စ ုစုေပါင္းေဆြးေႏြးခ်ိန္ နာရီ၀က္သာသာပါပဲ။ ေနာက္ေတာ႔ ၿပန္လာခဲ႔ႀကတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ကုိၿပန္ပုိ႔ေတာ႔ ေထာက္လွမ္းေရးဗုိလ္ႀကီးလုပ္သူက လုိက္ပုိ႔ေပးတယ္။သူက က်ေနာ္တုိ႔သေဘာမေနာကုိ သိေနလုိ႔လားမသိဘူး၊” အန္တီစုအိမ္ဘက္ လုိက္ပုိ႔ေပးရမွာ မဟုတ္လား“ ဆုိေတာ႔.. က်ေနာ္တုိ႔က တၿပိဳင္နက္ထဲ ေခါင္းၿငိမ္႔လုိက္ႀကတယ္။
အန္တီစုအိမ္ေရာက္ေတာ႔ အဆင္သင္႔ပဲ က်န္တဲ႔လူႀကီးေတြၿဖစ္တဲ႔.. ဦးေအာင္ေရႊ၊ ဦးတင္ဦး၊ ဦးႀကည္ေမာင္တုိ႔နဲ႔ပါေတြ႔ေတာ႔ အက်ိဳးအေႀကာင္းကုိ တင္ၿပႀကတယ္။ အန္တီကေတာ႔…
“ သားတုိ႔အေနနဲ႔ လုပ္စရာရွိတာေတြ လုပ္ခဲ႔ၿပီးၿပီပဲ.. ကုိယ္႔တာ၀န္ေက်တာေပါ႔.. ကုိယ္ကလည္း ကုိယ္လုပ္စရာရွိတာ ဆက္လုပ္ေပါ႔ ”
က်ေနာ္႔ရင္ထဲမေတာ႔ နည္းနည္း စုိးထိတ္မိတာ ရွိတယ္..။ အထူးသၿဖင္႔ က်ေနာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံေရးေလာကမွာက အဲသလုိ နအဖ က ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံလာၿပီဆုိ ၀ုိင္းေဆာ္ပေလာ္ တီးခံရတာေတြက ေရွ႕မွာ သင္ခန္းစာေတြက ရွိေနေလေတာ႔…က်ေနာ္က ဖြင့္ေျပာမိတယ္။
“ အန္တီ အပါအ၀င္..ဘဘ တုိ႔ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ အသိေပးထားခ်င္ပါတယ္..။ အဲဒါဘာလဲဆုိေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ အခုလုပ္ေဆာင္ေနတဲ႔ ကိစၥရပ္တုိင္းကုိ ရုိးသား ပြင္႔လင္းစြာလုပ္ကုိင္ေနပါတယ္ ...ဆုိတဲ႔အေႀကာင္းကုိ လူႀကီးေတြ သက္ေသထား အသိေပးထားခ်င္ပါတယ္” ..
ဦးတင္ဦးက ခ်က္ခ်င္းပဲ....... “ ဘဘတုိ႔သိပါတယ္.. သားတုိ႔စိတ္မပူပါနဲ႔ ”
ဒီလုိေၿပာလုိက္ေတာ႔မွ က်ေနာ္တုိ႔စိတ္သက္သာရာ ရခဲ႔တယ္။ ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္းေၿပာရရင္.. က်ေနာ္႔ကုိ မေက်နပ္လုိ႔ နအဖက ေထာင္ခ်ပစ္လုိက္မွာထက္ ....မိမိ ဒီမုိကေရစီ အင္အားစုေတြက အထင္မွား ဆန္႔က်င္မွာ ကို အေႀကာက္ဆုံးပါ။ တကယ္လည္းႀကံဳေတြ႔ရတာပါပဲ၊ ေနာက္ရက္မွာပဲ စာေတြၿဖန္႔တယ္၊ အဲဒီစာေတြက ”က်ေနာ္တုိ႔ လုပ္ေဆာင္ေနတဲ႔ကိစၥေတြဟာ သစၥာေဖာက္လုပ္ရပ္ေတြၿဖစ္ေႀကာင္း၊ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ၀ုိင္း၀န္းဆန္႔က်င္ႀကဖုိ႔” ဆုိၿပီး လုပ္ေဆာင္လာေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ခဲ႔ရပါတယ္။ ဘာတတ္နုိင္မွာလည္းေလ.. အန္တီေၿပာခဲ႔တဲ႔စကားအတုိင္းပဲ.. ” ရည္ရႊယ္ခ်က္နဲ႔လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေကာင္းမြန္ရင္ တေန႔ေတာ႔ နားလည္လာႀကမွာပါ ” ဆုိတဲ႔ စကားကုိပဲ ႏွလုံးသြင္းရင္း ေၿဖသိမ္႔ခဲ႔ရပါတယ္။
”ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုသည္မွာ ဘယ္ေတာ့မွ အခ်ည္းအႏွီး မၿဖစ္။ မနက္ၿဖန္အထိ ဆက္လက္ အသက္ရွင္ႏိုင္ဖို႔ လူတစ္ေယာက္ကို အဓိက တြန္းအားေပးသည့္ ခြန္အားမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သာ ၿဖစ္သည္ မဟုတ္လား။ ” ( စာေရးဆရာမ - ဂ်ဳး )
အဲဒီေန႔က ၁၉၉၅ ခုနွစ္ ေအာက္တုိဘာလ ( ၁၀ )ရက္ သီတင္းကၽြတ္လၿပည္႔ေန႔ ၊ ၿမန္မာ ဓေလ႔ထုံးလမ္းစဥ္လာမွာေတာ႔ အနေႏၱာ အနႏၱ ( ၅ )ပါး အပါ၀င္ လူႀကီးသူမ ဆရာသမား မ်ားကုိ လက္ဆယ္ၿဖာမုိး ရွိခုိး ကန္ေတာ႔ႀကတဲ႔ေန႔လည္းၿဖစ္တယ္။ ဒီလုိရွိခုိး ကန္ေတာ႔ႀကၿခင္းဟာ ၿမန္မာ႔ရုိးရာအစဥ္လာပါ၊ လက္ႏွက္ခ်ၿခင္းမဟုတ္၊အညံ႕ခံၿခင္းမဟုတ္၊ ေအာက္က်ခံၿခင္းမ်ဳိးလည္း မဟုတ္ပါ၊ က်ေနာ္တုိ႔ စီစဥ္ခဲ႔တဲ႔ ဂါရ၀ၿပဳပြဲဆုိတာ သာမန္ႀကည္႔မယ္ဆုိ ဒီေလာက္ပါပဲ ၊
ဒါေပမယ့္ ရင္ထဲမွာရွိေနႀကတဲ႔ ရည္ရႊယ္ခ်က္ေတြလည္း ရွိေနပါေသးတယ္ ။ ဒါကေတာ႔ သင္႔ၿမတ္ၿခင္းမွသည္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္လုပ္ကုိင္နုိင္ေသာ အမ်ိဳးသားၿပန္လည္သင္႔ၿမတ္ေရးဆီကုိ ဦးတည္ပါတယ္။ အန္တီစု ၿခံ၀န္းအတြင္းမွာ ၿမိဳ႔နယ္အသီးသီးက လူငယ္ေတြေဆာက္လုပ္ေပးထားတဲ႔ မ႑ပ္ႀကီးကေတာ႔ အဲဒီေန႔မွာ တင္႔တင္႔တယ္တယ္ ႀကြားႀကြား၀ံ႔၀ံ႔၊
ပထမဦးဆုံး က်င္းပၿပဳလုပ္ခဲ႔တဲ႔ အခမ္းအနားဆုိလည္း မွန္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး တတ္ႏုိင္သေလာက္ တာ၀န္ေက်ပြန္စြာ ဖိတ္ေခၚခဲ႔ပါတယ္။ ပထမဦးဆုံးက်င္းပမယ့္ အခမ္းအနားဆုိေတာ႔ နည္းနည္းေတာ႔ ရင္ခုန္ပါတယ္ ။ ဘာၿဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ႔ ဒီအခမ္းအနားကုိ ေအာင္ေအာင္ၿမင္ၿမင္ ၿဖစ္ေစခ်င္တာ အမွန္ပါ၊ အဲဒီကာလက အေၿခေနကလည္း သိပ္အေကာင္းခ်ည္းမဟုတ္ေသးေတာ႔ ...ရန္စြယ္ အႏၱရာယ္ေတြကုိလည္း စုိးရိမ္ရပါတယ္။
အန္တီၿ့ခံ၀န္းထဲမွာ က်င္းပမယ့္ ပထမဆုံးအခမ္းအနားကုိ မပ်က္ပ်က္ေအာင္ လာဖ်က္နုိင္မယ့္ အရာေတြကုိလည္း ႀကိဳေတြးၿပီး ႀကိဳစီစဥ္နိုင္ေေအာင္ ဖန္တီးထားရပါတယ္။ လုံၿခံဳေရးကုိ ပါတီလူငယ္ေတြနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ေက်ာင္းသားေတြပဲ ယူခဲ႔ပါတယ္။ အန္တီစု ၿခံ၀န္း တံခါးေပါက္ႀကီးကုိ ဒုိးယုိေပါက္ ဖြင္႔လုိက္ပါတယ္။ အန္တီစု လုံၿခဳံေရးကို တာ၀န္ယူေပးေနတဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးေတြကုိ အဲဒီေန႔မွာပဲ ေမတၱာရပ္ခံၿပီး ”တေန႔တာ အတြက္ က်ေနာ္တုိ႔ တာ၀န္ယူေပးမယ့္ အေႀကာင္း ” ကုိ သေဘာတူညီခ်က္ရေအာင္ ေဆြးေႏြးခဲ႔တာ အဆင္ေၿပခဲ႔ပါတယ္။ (အန္တီက ေထာက္ခံေၿပာဆုိတာလည္း ပါတာေပါ႔ေလ၊)
အခမ္းအနား က်င္းပမယ့္ ခန္းမရဲ႕ေရွ႕ဘက္မွာေတာ႔ ႀကိဳဆုိေရးနဲ႔ မွတ္တမ္းဌာန ဖြင္႔ထားပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ က်ေနာ္႔ရင္ထဲမွာ မေမ႔နုိင္တဲ႔ မွတ္တမ္းေလးတစ္ခုကေတာ႔ ...ဆရာေမာင္လင္းယုန္ ( ရွမ္းၿပည္) ေရးေပးသြားတဲ႔ ဆရာႀကီး မင္းသု၀ဏ္ရဲ႕ ကဗ်ာေလးပါ---------------။
ေဒါင္းပ်ဳိထုိးဆြတ္ ၊ ဘယ္ညာခြပ္၍ လြတ္လပ္ရေလ၊တုိ႔တေတြသည္ အုိးေ၀ ေက်းဇူးပါတကား။.....တဲ႔၊
တက္ေရာက္လာႀကတဲ႔ လူႀကီးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မွတ္တမ္းေတြ ေရးေပးႀကပါတယ္။ (အန္တီစု အပါအ၀င္ေပါ႔ေလ၊) တက္ေရာက္လာႀကတဲ႔ လူႀကီးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိပါတယ္။ မွတ္မိသေလာက္ဆုိ အေယာက္( ၆၀ ) နီးပါးေတာ႔ ရွိမယ္ထင္ပါတယ္။ ထူးၿခားတာက ထင္ရွားတဲ႔စာေရးဆရာႀကီး နန္းညြန္႔ေဆြ ၊ ၿမသန္းတင္႔နဲ႔ ဆရာေအာင္သင္းကိုပါ ဖိတ္ႀကားခဲ႔ပါတယ္။ ဆရာႀကီးေတြကလည္း တက္ေရာက္ေပးပါတယ္။ အမိ်ဳးသမီးထဲကေတာ႔ လူႀကီးပုိင္းက ဆရာမႀကီး ေဒၚႀကည္ဦး(ကုိဇာဂနာ့ အေမ) နဲ႔ ေဒၚႀကည္ႀကည္(သခင္ဇင္ဇနီး)ရယ္။ေနာက္ႏွစ္ေယာက္ကေတာ႔ အန္တီစု နဲ႔ ေဒၚခ်ဳိခ်ိဳေက်ာ္ၿငိမ္း= ေပါင္း ေလးဦးပဲ ရွိပါတယ္။
ရာသီဥတုကလည္း အဲဒီေန႔က ေတာ္ေတာ့္ကုိ သာသာယာယာ ရွိခဲ႔တာ ဆုေတာင္းၿပည္႔ခဲ႔သလား ထင္ရေလာက္ေအာင္ပါ၊ ကုကၠိဳင္း လမ္းမႀကီးေပၚက အန္တီစုရဲ႕ ၿခံ၀န္းေရွ႕မွာေရာ ၊ ၿခံတြင္းမွာေရာ ပရိသတ္ေတြအၿပည္႔ ။ ကားေတြ အစီအရီ ၊ ၿပန္စဥ္းစားႀကည္႔မိတုိင္း ေအာက္ေမ႔ သတိရစရာေတြ ...ရင္ထဲ၀င္ေရာက္လာပါတယ္။ အခုခ်ိန္မွာ အဲဒီလူႀကီးေတြထဲက တခ်ိဳ႕ဆုိ ကြယ္လြန္သြားႀကပါေလၿပီ၊
စိတ္မေကာင္းစရာၿမင္ကြင္းတခုကလည္း ရွိေသးသဗ် ။ အန္တ့ီ ၿခံ၀န္းထိပ္နားက အေဆာက္အဦငယ္ေလးမွာ အၿမဲေနရာယူထားတဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးေတြက သူတုိ႔ထုိင္ေနက် ေနရာေလးမွာ ငုတ္တုတ္ကေလးေတြ ထုိင္ေနႀကေတာ႔ ..၀င္လာႀကတဲ႔ ပရိသတ္တိုင္းက သူတို႕ကို ၾကည့္သြားၾကေလေတာ့.. ပရိသတ္ရဲ႕အႀကည္႔ကို သူတုိ႔ အၾကည့္မခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ထိတ္လန္႔သြားခဲ႔ပံုရပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး ဘယ္လုိမွ ေနလုိ႔မရေလာက္ေအာင္ကုိ ၿဖစ္လာၾကလုိ႔ ထင္တယ္။ ေထာက္လွမ္းေရးေတြဟာ သူတို႕အိမ္ငယ္ေလးထဲ ေၿပး၀င္သြားရေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ (တူေသာအက်ိဳးေပးဆုိတာ ဒါမ်ိဳးမ်ားလား။)
ဦးခြန္ထြန္းဦးကေတာ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ရုိးရာ တုိင္းရင္းသား၀တ္စုံအၿပည္႔နဲ႔ လာတာကုိ ေတြ႔လုိက္ရတယ္။ တုိင္းရင္းသားမ်ား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က လူႀကီးေတြလည္း အသီးသီး ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕အပါးေတာ္ၿမဲ (ဗုိလ္ထြန္းလွ ( တကၠသုိလ္ေန၀င္း ) ရယ္ ...ဗုိလ္မင္းလြင္ ရယ္၊) ၂ ဦးလုံး ေရာက္လာတယ္ ။ အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ပါတီ၀င္ေတြနဲ႔လူငယ္ေတြကလည္းအၿပည္႔ ၊ သူတုိ႔ကေတာ႔ ေပ်ာ္ေနႀကတယ္။ ေနာင္ဆုိ အခမ္းအနားေတြ ၊ ႏုိင္ငံေရးပြဲေတြကုိ လုပ္မယ္ဆုိ ပူစရာမလုိေတာ႔ဘူးေလ ၊ အန္တ့ီ ၿခံ၀န္းအတြင္းမွာ အဆင္ေၿပသြားၿပီ၊ နုိင္ငံေရးေလာကမွာ အတန္ငယ္ေပ်ာက္ေနတဲ႔ သူေတြကုိလည္း ၿပန္ေတြ႔ရတယ္။
အခမ္းအနား စေတာ႔ လူႀကီးေတြက စင္ၿမင္႔ေပၚမွာ ေနရာယူေပးတယ္။ အန္တီရယ္၊ ေဒၚခ်ဳိခ်ိဳေက်ာ္ၿငိမ္းရယ္ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ေက်ာင္းသား၊လူငယ္ေတြနဲ႔အတူပဲ ေနရာယူၿပီး လူႀကီးေတြကုိ ကန္ေတာ႔တယ္၊ ၿပီးမွ ေက်ာင္းသားေတြ ၊ လူငယ္ေတြက သူတုိ႔ႏွစ္ဦးကုိ ကန္ေတာ႔ႀကတယ္။ စိတ္ခ်မ္းေၿမ႔စရာ အေကာင္းဆုံးနဲ႔ ေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆုံးၿမင္ကြင္းတခုက.. က်ေနာ္က လူႀကီးေတြ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကုိ နာမည္ေခၚ မိတ္ဆက္ေပးေတာ႔ တစ္ေယာက္ေခၚလုိက္တုိင္း... မတ္တပ္ရပ္ၿပတဲ႔လူႀကီးက မတ္တပ္ရပ္ၿပ၊ ထုိင္ရာက လက္ေထာင္ၿပတဲ႔လူႀကီးက လက္ေထာင္ၿပေပါ႔ ၊
ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္ကို နာမည္ေခၚ မိတ္ဆက္ေပးေတာ႔ ဆရာႀကီးက သိဟန္ မတူဘူး။ အဲဒါ ေဘးမွာရွိတဲ႔ ဗုိ္လ္မႈးေအာင္က လက္တုိ႔လုိက္မွ လက္ညႈိးေလးေထာင္ၿပတယ္ ။ ( အတန္းထဲမွာဆရာမက နာမည္ေခၚလုိ႔ လက္ညိႈးေထာင္ၿပတဲ႔ ပုံသ႑ာန္မ်ိဳးေလး။) လူထုက သေဘာက်လြန္းလုိ႔ ရီလုိက္ႀကတာ၊ တခါ ဗုိလ္မႈးေအာင္ကုိ မိတ္ဆက္ေပးၿပန္ေတာ႔ ဗုိလ္မႈးေအာင္က မသိလုိက္ၿပန္ဘူး။ ေဘးကလူက လွမ္းေၿပာမွ လက္ေထာင္ၿပတယ္။ လူႀကီးေတြအားလုံးလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ေနပုံရတယ္။ သခင္ခ်စ္ေမာင္က ဆုေတာင္းစကားကုိ ၿပန္လည္ေၿပာႀကားေပးတယ္။
မွတ္မွတ္ရရ ၿဖစ္သြားတာေလး တခုလည္းရွိေသးတယ္.. ။ ဒါက ဆရာေအာင္သင္းကုိ က်ေနာ္တုိ႔က စကားေၿပာေပးဖုိ ႔ ေမတၱာရပ္ခံလုိ႔ ဆရာက စကားေၿပာေပးတယ္..။ စစခ်င္း ဘာေၿပာသလဲ ဆုိေတာ႔……
“ ငါ လူငယ္ေတြ၊ေက်ာင္းသားေတြကုိ သနားတယ္ကြာ ..။ တကယ္ေတာ႔ မင္းတုိ႔တေတြဟာ.. စာသင္ရမယ့္ အခ်ိန္မွာ စာမသင္နုိင္..။ တုိင္းၿပည္တာ၀န္ေတြကုိ မႏုိင့္တႏုိင္ထမ္းပုိး .. ေထာင္ေတြတန္းေတြက်ႀက၊ အႏွိပ္စက္ေတြခံရ .. ငါ႔ရင္ထဲ မခ်ိဘူး …။ အဲဒါဘာၿဖစ္လုိ႔ .. ဒီလုိၿဖစ္ရတာလည္း.. သိလား.. မွတ္ထားကြ.. ငါ အပါ၀င္ ( စင္ၿမင္႔ေပၚကလူႀကီးေတြကုိ လက္ညိႈးထုိးၿပၿပီး ) ဒီလူႀကီးေတြ မေကာင္းခဲ႔လုိ႔ ....ည႔ံခဲ႔ႀကလုိ႔ ...ဒီလုိၿဖစ္တာကြ ” ဆုိေတာ႔ စင္ၿမင္႔ေပၚမွာ ရွိေနတဲ႔လူႀကီးေတြ ရုိးတုိးရြတ... လႈပ္စိလႈပ္စိေတြၿဖစ္ကုန္တယ္။ ေနာက္ဆက္ေၿပာေသး တယ္…။
လူငယ္ေတြကုိ ခ်စ္တယ္၊ မွန္တယ္ဆုိ အမုန္းခံ ေျပာရဲတဲ႔ ဆရာေအာင္သင္း(ပုံ)
“ ရွင္ဘုရင္ဆုိတာလည္း.. ရွင္ဘုရင္အလုပ္ကုိ လုပ္ရတယ္… တေန႔ သက္ဦးဆံပုိင္ဘုရင္တပါးက တုိင္းခန္းလွည္႔လာေတာ႔ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္က မန္က်ည္းပင္ေပၚမွာ အရြက္ႏုေလးေတြ တက္ခူးေနတယ္ေလ.. ။အဲဒါကုိ တေယာက္လွမ္းေၿပာတယ္..။” ဟဲ႔.. ရွင္ဘုရင္ႀကြလာၿပီ.. သစ္ပင္ေပၚက ဆင္း ” ဆုိေတာ႔ .. သူကေၿပာတယ္..” ရွင္ဘုရင္.. ရွင္ဘုရင္ အလုပ္လုပ္.. မက်ည္းရြက္သည္က မက်ည္းရြက္သည္အလုပ္ လုပ္မယ္ ...” တဲ႔ ။
နားေထာင္ေနႀကတဲ႔ ပရိသတ္ လက္ခုပ္သံေတြ ညံသြားတယ္။ ( ေနာင္အခါမွေတာ႔ ဆရာေအာင္သင္းက က်ေနာ္နဲ႔ေတြ႔တဲ႔အခါ ေၿပာပါတယ္.. ။ "ငါ႔ကုိ ဒီလုိအခမ္းအနားေတြမွာ စကားေၿပာ မခုိင္းပါနဲ႔ကြာ..."တဲ႔။ ..”ငါကလည္း မွန္တာေတြေၿပာမိရင္ .. ငါ႔ကုိ အေတာ္အၿမင္ကပ္ႀကမွာကြ...”တဲ႔ …။ ) တကယ္လည္း အၿမင္ကပ္ခံခဲ႔ရပါတယ္..။ က်ေနာ္လူႀကီးအခ်ိဳ႕နဲ႔ေတြ႔တဲ႔အခါမွေတာ႔ ”ေနာက္တခါ ဆရာေအာင္သင္းလုိ လူမ်ိဳးေတြကုိ အခမ္းအနားဖိတ္ေခၚမယ္ဆုိ သူတုိ႔မလာႏုိင္ဘူး..”ဆုိျပီး ၿပင္းထန္စြာ ကန္႔ကြက္ပါေတာ႔တယ္….။
အန္တီကေတာ႔ လူငယ္ေတြရဲ႕အခန္းက႑ကုိပဲ ေရွ႔တန္းတင္ ေၿပာဆုိသြားပါတယ္။ ” လူငယ္ေတြဟာ တုိင္းၿပည္မွာအေရးႀကီးတဲ႔အေႀကာင္း၊ သူ႔အေနနဲ႔ လူငယ္ေတြကုိ အားကုိးတဲ႔အေႀကာင္း ” ေၿပာသြားတယ္။
အခန္းအနားၿပီးတဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာ႔ ဆရာေအာင္သင္းက က်ေနာ္႔ကုိေၿပာတယ္..။” ေဟ႔ေကာင္.. ငါ မစုနဲ႔ေတြ႔ခ်င္တယ္ကြာ ” ဆုိလုိ႔ က်ေနာ္ အန္တီစု ရွိရာကုိ ဆရာ့ကို ေခၚသြားၿပီး ေတြ႔ဆုံေပးေတာ႔…
“ မစု.. က်ေနာ္႔ကုိသိလား ”
ဆရာေအာင္သင္းက သူ႔ရဲ႕မ်က္မွန္ကုိင္းေလးကုိ မ တင္ရင္း ေမးလုိက္တယ္။
“ ဆရာ့လုိ လူမ်ိဳးကုိ က်မ မသိလုိ႔ ဘယ္ၿဖစ္မလဲ ဆရာ.. သိပ္သိတာေပါ႔…ဆရာက နာမည္ေက်ာ္ပဲ ” ဆုိေတာ႔ ဆရာေအာင္သင္းရဲ႕မ်က္ႏွာၿပင္ ၀င္းလက္သြားတာကုိ ေတြ႔လုိက္ရတယ္။
“ က်မ မိတ္ေဆြတဦးက ၿမန္မာစာသင္ေပးမယ့္ ဆရာတေယာက္လုိ လုိ႔ ဆုိ ေၿပာတုန္းက က်မ ဆရာ့ကုိ ေတာင္ ေၿပးသတိရမိေသးတယ္ ”
ဆရာေအာင္သင္းနဲ႔ အန္တီစု ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ အိမ္ေရွ႔က ဆင္၀င္ေအာက္နားေလးမွာရပ္ၿပီး စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႔ႀကေတာ႔တယ္။ က်ေနာ္လည္း က်န္တဲ႔ကိစၥရပ္ေတြကလည္းရွိေနေသးတာမုိ႔ အနားကခြာလာေတာ႔ ဘာေတြဆက္ေၿပာႀကလဲ မသိေတာ႔ဘူး။
ေနာက္ရက္မ်ား မႀကာခင္မွာေတာ႔ ဆရာေအာင္သင္းေရာ.. ဆရာႀကီး ၿမသန္းတင္႔ေရာ ႏွစ္ေယာက္လုံးကို စာေပေရးသားခြင္႔၊စာေပေဟာေၿပာပြဲေတြမွာ ေဟာေၿပာခြင္႔ပိတ္လုိက္တယ္လုိ႔ႀကားရေတာ႔တာပါပဲ။ တကယ္ေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ဒီအခမ္္းအနားကုိ က်င္းပရၿခင္းရဲ႕အဓိကရည္ရႊယ္ခ်က္ကုိက သင္႔ၿမတ္ေစခ်င္တဲ႔ရည္ရႊယ္ခ်က္ပါ၊ ဒါေပမယ့္လည္း အတုိက္အခံအင္အားစုဘက္မွာေတာ႔ အတုိင္းတာတခုထိ သင္႔ၿမတ္မႈ႔၊ ညီညြတ္မႈ႔၊ လက္တြဲလုပ္ေဆာင္မႈ႔ဆုိတဲ႔ အက်ိဳးရလာဒ္ေကာင္းေတြကုိ ေပၚထြက္လာေစခဲ႔ပါတယ္။
နအဖ ဘက္ကေတာ႔ သင္႔ၿမတ္ဖုိ ႔ေနေနသာသာ။ ႏွိပ္ကြပ္မႈ႔ေတြရဲ႕ အရွိန္က ေလွ်ာ႔က် မသြားခဲ႔ပါဘူး။ ဒါ အေတာ့္ကုိ ရုပ္ဆုိးအက်ည္းတန္လွတဲ႔ ကိစၥပါ ။ ဆရာေအာင္သင္း က်ေနာ္႔ကုိ ေၿပာခဲ႔တဲ႔ စကားေလးရွိပါတယ္……….။
“ တုိင္းၿပည္ကုိခ်စ္တယ္ဆုိတာ..လူေတြကုိ ခ်စ္တာကုိေၿပာတာ..။ လူေတြကုိ ခ်စ္တာ တိုင္းျပည္ကုိ ခ်စ္တာပဲ။ တုိင္းၿပည္ကုိခ်စ္တယ္ဆုိၿပီး … ႏုိင္ငံရဲ႕ေၿမႀကီးကို ကုန္းနမ္းေနလုိ႔ မရဘူး.. ။ တျခားတဖက္က စဥ္းစားမယ္ဆုိရင္.. လူေတြကုိ မုန္းတာဟာ..တုိင္းၿပည္ကုိ မုန္းတာပဲ ....”တဲ႔။
က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး ေက်နပ္ပါတယ္။ ဒီအခမ္းအနား က်င္းပေပးခဲ႔ရၿခင္းအေပၚ ပီတိေတြၿဖစ္ခဲ႔တယ္။ ဘာပဲေၿပာေၿပာ ......ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြဘက္မွာေတာ႔ အတုိင္းတာတခုမွာ ညီညြတ္ေရးၿဖစ္ေစခဲ႔ၿပီ မဟုတ္ပါလား။
တရုတ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး တိန္ေရွာင္ဖိန္ေၿပာခဲ႔တဲ႔စကားတခြန္းရွိတယ္…။
”ေႀကာင္ၿဖဴ ၊ေႀကာင္နီ၊ ေႀကာင္၀ါ ခြဲဖို႕မလုိဘူး…ႀကြက္ခုတ္တတ္ဖို ့ပဲ လုိတယ္ .....” တဲ႔။
( ေမာင္ေမာင္၀မ္း )
အပုိင္း ( ၈ ) ဆက္ပါဦးမည္။
အပုိင္း ၁ မွ ၇ အထိ မဖတ္ရေသးသူမ်ားအတြက္
0 comments:
Post a Comment